در حال نزار این روزهای مملکت ایران، می توان عمق هر چیزی را منتهی به فاجعه فروپاشی دانست. روابط خانوادگی، اجتماعی، مالی، اخلاقی، احساسی و عاطفی و در کل زندگی. همه در آستانه حذف سیستماتیک خود هستند.
اما چیزی که وجود دارد، پرسش جاودانه این کار کیست؟» متبادر می شود.
واقعا این کار کیست؟ این که در حوزه تولید امید و ثبات وجود ندارد. مردم به آینده خوشبین نیستند. جوانان از فضای جامعه بیزار شده اند و نوع نگرش به زندگی را به سبک خودشان تغییر داده اند و این دقیقا منشاء از خود بیگانگی و دیگر بیگانگی است.
اخبار را که وارسی می کنیم و پای سخن حکومت داران می نشینیم، یک عنوان غالب را به کرات می شنویم: عامل بدبختی، دست های پشت پرده و بیگانه است.
خوب بیایید این فرضیه باطل ایشان را، صحیح تلقی کنیم. می پرسیم بعد از 40 سال در یک مقاطعی باید اتفاقی افتاده باشد تا دست های بیگانه به پیشش آیند و مانع حضور خوشبختی و امنیت در میان جامعه شود. 40 سال سراسر استرس، عدم امنیت شغلی، اجتماعی، فساد گسترده اقتصادی در گوشه گوشه نظام از کل تا جزء به نوعی که دیگر ابایی برای انعکاسش ندارند. حتی تا مرز نان و خرید گندم با کیفیت نامرغوب نیز پیش می روند. و اتفاقی که می افتد، سکوت است سکوت.
مردمی مسخ شده، تنها چیزی که قادر خواهد بود هر روز با دیدن این وضعیت استفراغ کنیم
به نظر نمی رسد مسولیت این بی تفاوتی بیگانه باشد. این خوراک نظام است که در این 40 سال به خورد این ملت داده است و حالا تمام مسولیت خطایش را به عهده دست های پنهان می اندازد و عامل بدبختی را دیگری معرفی می کند تا ثابت کند در این راه هیچ مسولیتی نداشته است.
و تا زمانی که نظام ی نخواهد مسولیت خود را بپذیرد در بدبختی مطلق خواهیم ماند و حتی نمی توانیم همچون مردم مصر با یک نجوا و زمزمه یک پیمانکار جز در معرفی فساد دولت، برای دو روز به خیابان بیاییم
پیشنهاد قاعده مند برای مردم این است که فضای مبارزه منفی را ایجاد کنند. عدم بازنشر اطلاعات جعلی نظام، پشت کردن به تبلیغات هواخواهانه ی نظام، عدم مشارکت در برخی از فعالیت های اجتماعی و ی. تا نظام بخشی از مسولیت این بی کفایتی را بپذیرد.
های ,مسولیت ,یک ,نظام ,بدبختی ,سال ,دست های ,40 سال ,را به ,چیزی که ,را بپذیرد
درباره این سایت